Gisteren verscheen Echoplasm, het nieuwe plaatje van DVKES en het moet gezegd wij zijn fan! Ook bij Dansende Beren hebben ze er wel wel oren naar want ze bedanken Joos en zijnen meteen met sterren!
Stond met een dikke V aangevinkt op onze wachtlijst: Echoplasm, de nieuwe plaat van de Antwerpse band DVKES. Hun bejubelde debuut Push Through dateert al van 2016, wat echter niet betekent dat het trio in tussentijd heeft stilgezeten. In 2020 haalden ze nog de finale van De Nieuwe Lichting, weliswaar zo’n zeven jaar na hun halvefinaleplaats in Humo’s Rock Rally. Of hoe Studio Brussel altijd de vinger aan de pols heeft, nietwaar? Nieuw of niet, de extra adelbrief is DVKES van harte gegund. De band timmert al jarenlang vakkundig aan de weg en verdient alle exposure en lof. Dat bewijzen ze nu opnieuw, met een meer dan waardige opvolger.
Voor hun tweede langspeler ging de band in zee met producer Micha Volders (Whispering Sons, The Sore Losers), die hen naar eigen zeggen uit hun comfortzone haalde. De drie hertogen nodigden prompt drie hertoginnen uit om buiten die zone te komen meespelen. Dat blijkt een geniaal idee van de producer, want Lara Chedraoui (Intergalactic Lovers), Naomi Symons (Reena Riot) en Ciska Vanhoyland (Mon-o-Phone) zorgen voor vocaal vuurwerk en tillen de uitstekende liedjes naar een nog hoger niveau.
Op Echoplasm horen we pop- en krautrockecho’s van Push Through, maar de old-school elektronica en de meerstemmige arrangementen zorgen voor een nieuwe wind. Zo regent het tussen de gitaren door kleine kraftwerkjes in het aanstekelijke, instant dansbare “Risk of Rain”. Uitstekend draaitafelvoer dat in de platenbak van de betere chirofuif-dj ergens tussen Tame Impala en Franz Ferdinand hoort te zitten.
De ijzersterke opener “Vision & Reshape” dendert dan weer door het radiostation als een stoomtrein, van op het perron toegejuicht door de heerlijke vrouwenstemmen van Chedraoui en co. De Oscar voor beste vrouwelijke bijrollen gaat evenwel naar “Undercover”, waarin de bezwerende vrouwenstemmen frontman Joos Houwen vergezellen bij zijn afdaling in het universum van The Hickey Underworld. Of zijn wij de enigen die vinden dat Houwen in dit nummer – nog meer dan anders – klinkt als Younes Faltakh? Hoe dan ook een fantastisch nummer, dat dankzij de gebetonneerde groove van Antoni Foscez en Pieter-Jan Janssen onwrikbaar is als een paalwoning in overstromingsgebied.
In “Spread Make-believe” meandert Houwens lead vocal doorheen een glooiend landschap van vintage synthklankjes en tribaal getrommel. Wanneer even later de gitaren en de backings aan de oever verschijnen, wordt het mooie plaatje helemaal onweerstaanbaar. Ook “Let the Kids Have Fun” bloeit pas helemaal open wanneer de achtergrondzangeressen op de kinderen komen passen. Ze fleuren de boel op met het soort verslavende oehoe’s en aha’s waarvan een mens onmiddellijk nog enkele klinkers wil kopen.
Op de afsluiter “Done With Mercy” flirt DVKES even met Balthazar – luister naar die bas- en zanglijn – maar ze komen ermee weg, en hoe. Een heel mooi melancholisch nummer, ook al is het gemaakt naar andermans recept. Wij onthouden vooral de verrassend frisse combinatie van DVKES’ catchy krautpop met Vlaanderens best gecaste backings. Hopelijk kruipen die ingehuurde hertoginnen straks af en toe mee op het podium. Dan staan wij op de eerste rij om van ‘aha’ en ‘oehoe’ te doen.