Leffingeleuren 2022

Met hun tweede album ‘Joni’ bevestigde het Limburgse trio HEISA hun reputatie van veelbelovende band. Het drietal jongleert met ritmes, kan in een vingerknip van fluistermuziek naar knalharde gitaarexplosies gaan en verrast in elk nummer minstens drie keer.

Atmosferische, intense noiserock met een unieke sound waar fans van Battles, Tool en Shellac een vette kluif aan hebben.

De "denkbeeldige soundtrack” van dit duo kwam uit op het STROOM label van de Oostendse DJ Nosedrip. Cineaste en poweet Dalia Neis weeft samen met muzikant/producer Enir Da een filmisch lappendeken met grimmige sprookjes, haperende samples van tsjechische new wave fluiten, brokjes Oost-Europese folk en visuele triphop poëzie. Live vinden ze dit nog eens opnieuw uit op het podium in een trio in ongewone bezetting.

Party Dozen is een twee-koppige noiseband uit Sydney bestaande uit Kirsty Tickle (saxofoon) en Jonathan Boulet (percussie en sampler). Wie denkt dat zo’n duo slechts een klein bereik heeft, vergist zich. Tickle en Boulet gaan tot het gaatje om alles, maar dan ook alles uit hun instrumenten, die ze gemakshalve als gereedschap beschouwen, te halen. 

Op hun recentste single werkten samen met niemand minder dan Nick Cave. 

Kleine Crack & Slagter van het VHS collectief uit Antwerpen brengt Nederlandstalige, donkere, dreigende, bezeten raps in ware Memphis Style. Als enige Belgen zijn ze getekend op het Nederlandse label Burning Fik van Faberyayo & Abel.

Op hun songs kan je afhankelijk van je persoonlijke voorkeur ‘hard gaan’ of ‘chillen’. Of zoals zijn officieuze slogan luidt: ‘Veel liefde, veel haat’.

Amsterdammer Ricky Cherim experimenteerde jarenlang in de kelder van zijn ouders met tech house, beatmuziek en hiphop, maar vond uiteindelijk zijn roeping in de nederpop. Op zijn debuutalbum ‘Geen signaal’ (uitgekomen op het Rotterdamse label Nous’klaer) verkent Cherim verschillende muzikale paden om zo een meeslepend universum van electronische popmuziek te creëren. Een jaar later verschijnt er in de vorm van ‘Cr:GO’ alweer een tweede plaat. Daarop laat hij meer erg eigentijdse Spinvis-pop op de luisteraar los, vol poëzie, nostalgie en features van onder meer Ray Fuego en Oceanic. Focus Knack schrijft: “Echt opbeuren zal Cr:GO u niet, maar ook een synthetisch knisperend, extra dekentje van compassie en herkenning is altijd welgekomen.” Meetsysteem bracht dit jaar samen met Brusselaar Victor De Roo de EP ‘Was Het Maar Eens Niet Zo’n Feest’.

Na vier platen waarop Protomartyr op gevatte doch gitzwarte wijze de angst en de woede in de Amerikaanse maatschappij wist te vatten slaagden ze er op hun vijfde plaat ‘Ultimate Succes Today’ in om met een weidsere sound te komen, door de toevoeging van cello, sax, klarinet en samenwerking met o.a. Kelley Deal (The Breeders). Vooral zanger Joe Casey weet met zijn uitstekende observaties en ambitieuze teksten de tijdsgeest te vatten, iets wat tegengesteld lijkt aan zijn zwalpende live-performance (maar schijn bedriegt).

The Guardian heeft het over: “the Detroit post-punks are the soundtrack of an uncertain future”.

Na drie sterke platen op kleinere labels en een gestage opmars langs concertpodia in de US, de UK en Europa wist de band na zijn eerste Domino release ‘Relatives in Descent’ serieuze potten te breken en een reputatie te vestigen als misschien wel de spannendste en origineelste band in het drukbevolkte postpunk segment. Een band die op het podium altijd een verpletterende indruk nalaat.

Voor Fans van Bambara, Nick Cave, The Fall, Iceage…

Kidiot is Nick Defour (Stakattak) en Bert Ostyn (Absynthe Minded) en hun dansbaar en explosief universum. Hun debuutsingle 'The Swimmer' van het gelijknamige album is een rauwe en speelse boksmatch gadegeslagen vanaf de zonnige kant van het zwembad. Live is dit een belevenis met een op zijn minst opvallende frontman.

Brugge zendt (wederom) zijn muziekzonen uit! En met Barno Koevoet & The Duijmschpijkers zijn dat deze keer vijf punkbolsters met een naar eigen zeggen liefdevolle pit.

Frontman en songschrijver Arno Vanhoutte vond de rudimentaire nummers die hij tijdens de eerste lockdown neerpende moeilijk passen bij z’n andere band Budget Trash, dus stampte hij gewoon een nieuw project uit de grond.

Dat stampen mag je op hun eerste worp ‘2020 ep’ ook vrij letterlijk nemen: het vijftal knalt in amper zeven minuten vier verschroeiende punksongs tegen je smoel, vlijmscherp en vaak verrassend inventief. Doet ook denken aan The Reatards, Shame, Bambara, … 

Vier platen bracht Millionaire intussen uit, de laatste was ‘APPLZ ≠ APPLZ’ die nogal ongelukkig uitkwam op 13 maart 2020, dag van de eerste lockdown. Intussen werkt Tim volop aan nieuwe songs en bereikte ons ook het heel opvallende en heuglijke nieuws dat de fenomenale debuutplaat van de band, ‘Outside The Simian Flock’ uit 2001, deze zomer eindelijk en voor het eerst op vinyl uitkomt! Millionaire stelde die eerste plaat voor op Leffingeleuren 2002.

Millionaires tweede album ‘Paradisiac’ werd geproduced door Josh Homme van Queens Of The Stone Age. Nadien speelde Millionaire nog supports voor hen maar ook voor Foo Fighters en Muse, die hen ook vaak als een grote invloed citeerden. Josh Homme vroeg Tim daarna ook nog voor zijn hobbyproject The Eagles Of Death Metal waarmee ze samen één plaat maakten (‘Death By Sexy’ in 2006). Die tweede Millionaire-plaat werd voorgesteld op Leffingeleuren 2006, dat was toen het laatste optreden van Millionaire in hele lange tijd.

In 2008 bracht Tim onder zijn eigen naam ‘Welcome To The Blue House’ uit. In 2009 zat hij in Disko Drunkards, met The Glimmers, waarmee hij ook een plaat uitbracht en op Leffingeleuren stond. In 2010 volgde een plaat (‘Grandchildren Of The Revolution’) met Broken Glass Heroes, een band die hij samen met Pascal Deweze oprichtte. Hij richtte ook nog de band Eat Lions op. Daarna speelde hij bij Magnus en The Hickey Underworld. 

In 2017 kwam er dan toch een derde Millionaire plaat ‘Sciencing’, twaalf jaar na ‘Paradisiac’. 

Naast alle reeds opgenoemde bands mogen we niet vergeten dat Tim ook ooit een eerste bandje had, Sister Poo Poo. Daarna belandde hij bij Evil Superstars waarmee hij twee platen maakte. Toen die band ophield te bestaan ging hij op tour met dEUS tijdens de ‘Ideal Crash’ tour. En momenteel heeft hij nog een electronisch dub-project Comité Hypnotisé waarmee hij ook al twee platen maakte.

Ware het niet dat hij nog zo jong was, we zouden bijna gaan pleiten voor een lifetime achievement award!

Uit Gent komen ze, deze DEEWEE protégées, Olivier Geens en Gilles Noé. Hun jongste release is de EP 'Martino', vernoemd naar de bekende Gentse broodjeszaak. Net zoals op hun eerste EP staat Asa Moto garant voor sterke elektronische melodieën die er nooit in falen om mensen op de dansvloer te krijgen. Hun analoog meesterschap is onmiskenbaar en typerend voor hun sound. Geen toeval dat ze ook door o.a. de psychedelische Turkse band Altin Gün werden ingeschakeld om hun album ‘Yol' te producen. Voor fans van Charlotte Adigéry & Bolis Popul, Soulwax en Digitalism. 

Postpunk band met Brugse roots en een stevige live reputatie. Frontman Arjen Verswijvelt is actief bij Vaal die wij een paar zomers terug selecteerden voor TAZ Jong Muziek. Deze zomer blikten ze een plaat in met producer Bert Vliegen. Digitale release wordt rond LL verwacht. Fans van Institute, Total Control en Iceage komen ongetwijfeld aan hun trekken.

Postpunk voor fans van Iceage en Total Control. 

Met een passie voor muziek van disco naar techno en van reggae tot 60s psychedelica en ruim twintig jaar ervaring achter de draaitafels is Jeroen Delodder de geschikte DJ om dit feestje af te sluiten.

Bij Studio Brussel is hij de DJ, presentator en samensteller van Switch, The Greatest Switch, Studio Ibiza, Playground, The Sound Of Belgium, Camping Belgica en de befaamde Disco Donderdagen. Jeroen knalt met een DJ-set vol club classics, rave anthems, vergeten dancefloorfillers én de nieuwe hits van vandaag en morgen. Van technostamper naar trance anthem, van retro classic naar electro-noize en van drum’n’bass skanker naar house-hit.

Jong Brits talent, we hebben hen altijd graag omarmd. The Lounge Society bezitten een goeie portie branie wat nodig is om overeind te blijven tussen die duizenden bands waarmee ze in Londen de straten plaveien. Muzikaal zit dit tussen de postpunkrevival van de voorbije jaren en de britpop van de jaren 90. Best of both worlds dus. Hun eerste EP ‘Silk for the starving’ EP (2021), verscheen op het label Speedy Wunderground, thuisbasis van Fontaines D.C., Goat Girl, Squid, Black Country, New Road en Warmdusher. Niet mis toch?

Dit sextet uit Brighton heeft het potentieel om een absolute topper te worden.

Met hun mix van punk, folk en jazz doen ze denken aan een samenwerking tussen Viagra Boys en Babyshambles, geruggesteund door een ferme blazerssectie. Een plaat hebben ze nog niet maar alle nummers die je online vindt zijn niet minder dan uitmuntend.

Muzikaal kan je Famous situeren in dezelfde Londense scene waarin ook Black Country, New Road en Black Midi vertoeven. Met twee EP’s, ‘England’ en ‘The Valley’ hebben ze al ruimschoots bewezen wat ze in hun mars hebben. Hoewel ze minder experimenteel klinken als die andere bands verwerkt ook Famous diverse invloeden in zijn postpunk. Soms klinken ze als The Fall meet Pulp, dan weer als Nick Cave meet The Cool Greenhouse. To the point, meeslepend, altijd spannend en sterke teksten, Famous is ongetwijfeld een band voor de toekomst.

De Britse female-fronted grungerock-band The Mysterines komen met een puik debuut ‘Reeling’ voor het eerst naar ons land. Wij hebben zo’n vermoeden dat frontvrouw Lia Metcalfe de zaal weet in te pakken met haar stem én uitstraling. Vergelijkingen met Hole en The Distillers zijn nooit ver weg en heel af en toe gaat het richting PJ Harvey. Maar is dit niet net het soort band waar we zaten op te wachten? “Mag het weer even scheuren, zonder meteen postpunk te zijn?” vraagt Het Nieuwsblad zich af om er aan toe te voegen: “dit is een Belofte met een grote ‘B’.”

Holiday Ghosts, is het uitstekende jingle jangle lofi garage-bandje van geliefden Katja Rackin en Samuel Stacpoole, dat voor de concerten wordt uitgebreid naar een quartet. Op hun recentste worp, de ‘Credit Note EP’ slaagden ze erin de best stevige live-vibe zo goed mogelijk weer te geven. Brachten eerder ook al drie full-albums uit op o.a. FatCat Records.

'Into The Night' is de debuutsingle van de Belgisch-Britse songwriter Loverman. De akoestische gitaren en mooie orkestraties roepen herinneringen op aan Lee Hazelwood en Leonard Cohen en met zijn diepe stem is ook Sun Kil Moon of Bill Callahan nooit veraf.

Het solo-project van James de Graef, ook actief bij Shht nam een vliegende start met een eerste concert op Gent Jazz en werd opgenomen in dezelfde management-stal van Sylvie Kreush en Charlotte Adigéry & Bolis Pupul, er zijn dus nog mensen die hier een grote toekomst in zien.

Tess Parks uit Toronto, Canada, debuteerde in 2013 met ‘Bloodhot’ (op 359 Records, het nieuwe label van Alan McGee van Creation Records) en bracht nadien ook twee albums uit in samenwerking met Anton Newcombe van Brian Jonestown Massacre. Intussen woont Parks in Londen waar ze het grootste deel van haar nieuwe plaat  ‘And Those Who Were Seen Dancing’ opnam. De plaat kwam uit op 20 mei op Fuzz Club.

Vaak kiezen bands ervoor om te debuteren met een titelloos album, alsof ze willen zeggen, dit is wie we zijn. De Portables kiezen om er hun 25e verjaardag mee te vieren, al zijn ze nog steeds op zoek naar zichzelf. Met de egaal zilveren hoes kreeg de plaat wel al automatisch een onofficiële titel, ‘The Silver Album’ (PIAS), naar analogie met, je weet wel.

De plaat bestaat uit 4 lange songs, snapshots (‘explorations, groove-driven adventures’) die telkens een plaatkant bestrijken en verder borduren op de sound van hun vorige ‘The Killing Horizon’, experimenteel, minimalistisch, instrumentaal,… maar net als vroeger blijft het onmogelijk om de band in een hoekje te plaatsen. Is het indie? Is het postrock? Wie zal het zeggen? Voor het eerst zorgde de band niet zelf voor de mix, niemand minder dan Dave Clarke tekende hiervoor. 

Het vijftal zal de release op Leffingeleuren vieren met een concert én niet toevallig een sessie tijdens Duyster in de kerk. De band werd met niet minder dan 30 verschillende songs gedraaid in het programma. Iets wat de fans niet mogen missen dus.

Heerlijk onvoorspelbaar, steeds een hoek af, avontuurlijk, kitscherig, virtuoos,…. Je kan veel zeggen over Shht maar niet dat het een alledaagse band is. Al zeggen ze zelf in hun bio: “You could say the intergalactic sound of previous Shht encounters has landed on planet Earth”.

Wij geloven er alvast niets van, we mochten hun nieuwe EP al enige tijd voorproeven en zijn ervan overtuigd dat het hun beste werk tot nu is, maar het stuitert nog steeds gewoon alle kanten tegelijk op. 

Sohnarr is het solo-project van Patricia Vanneste. Nadat ze ruim tien jaar als violiste bij Balthazar actief was geweest zocht ze een persoonlijke uitlaatklep voor haar eigen muziek. Ze wilde dichter naar de kern, nauwer aanleunen bij wie ze zélf was. Daarvoor ging ze in afzondering in Zweden en Noorwegen en maakte er in haar eentje de bloedmooie plaat ‘Coral Dusk’.

Gitarist Mick Turner (Dirty Three) en zangeres Helen Franzmann (McKisko) vormen samen het duo Mess Esque. De Australiërs debuteerden onlangs met een mooie, bij momenten experimentele plaat waar de intrigerende gitaarpartijen samenvloeien met diverse zanglijnen en vage orgeltjes.

Net als bij Dirty Three, waar Warren Ellis (Nick Cave and the Bad Seeds) met zijn viool een zinderende sfeer weet te scheppen, slaagde het duo er hier in een spannend album te maken dat de luisteraar na verloop van tijd meezuigt in zijn unieke sound. Mess Esque tourt doorheen Europa met Kurt Vile, maar wij profiteren hier van een vrije datum om het duo op ons Duyster podium te krijgen.

Deze Britse postpunkers waren vorig jaar nog de absolute smaakmakers op het Gentse Badlands festival. Dansende Beren was erbij:  “Van bij het begin ging het er namelijk erg vettig aan toe met heel wat fuzz, furieuze vocals, maar vooral een heel zware sound. De band uit Brighton heeft wat weg van IDLES en Metz (…).” Ze brachten intussen hun debuut 'The Great Regression' uit. Pitchfork: ‘The English punks’ debut is a rage-forward bulldozer of poetic wordplay and experimental hardcore.’

Vaak kiezen bands ervoor om te debuteren met een titelloos album, alsof ze willen zeggen, dit is wie we zijn. De Portables kiezen om er hun 25e verjaardag mee te vieren, al zijn ze nog steeds op zoek naar zichzelf. Met de egaal zilveren hoes kreeg de plaat wel al automatisch een onofficiële titel, ‘The Silver Album’ (PIAS), naar analogie met, je weet wel.

De plaat bestaat uit 4 lange songs, snapshots (‘explorations, groove-driven adventures’) die telkens een plaatkant bestrijken en verder borduren op de sound van hun vorige ‘The Killing Horizon’, experimenteel, minimalistisch, instrumentaal,… maar net als vroeger blijft het onmogelijk om de band in een hoekje te plaatsen. Is het indie? Is het postrock? Wie zal het zeggen? Voor het eerst zorgde de band niet zelf voor de mix, niemand minder dan Dave Clarke tekende hiervoor. 

Het vijftal zal de release op Leffingeleuren vieren met een concert én niet toevallig een sessie tijdens Duyster in de kerk. De band werd met niet minder dan 30 verschillende songs gedraaid in het programma. Iets wat de fans niet mogen missen dus.

Na een memorabel optreden op de buskerstage van Leffingeleuren komt de Oostendsche garage-jazz formatie i am batman nu officieel zijn titelloze debuutplaat (een dubbel-LP!) voorstellen.

De band heeft o.a. de Leffingenaars Lieven Verkouille en Ruben Aneca in de rangen en zegt geïnspireerd te zijn door funk-, stoner-, pop- en indierock, al proberen ze in de eerste plaats een eigen stijl te ontwikkelen.

Wie zal er in de voetsporen treden van Freddy Wally? Wegens een te grote kans op faalangst kunnen we deze artiest nog niet aankondigen. Maar dat hij komt, daar is niets meer aan te doen

In 2021 bracht Whispering Sons hun sterke tweede album ‘Several Others’ uit. Momenteel touren ze Europa rond om het album live te promoten. Het bracht hen in Duitsland in de grote clubs als support van Idles, in Londen gaan ze het podium delen met Pearl Jam en Johnny Marr in Hyde Park, verder spelen ze van Portugal tot Roemenië, om dan hun zomer af te ronden in … Leffinge. De band rond Fenne Kuppens is duidelijk héél goed bezig en vaste concertgangers weten dat hun naar postpunk neigende new wave vooral live staat als een huis.

In Maart ’21 verscheen de recentste, alweer heerlijk psychedelische plaat ‘Alter Echoes’ van Triptides uit LA. De band is onmiskenbaar schatplichtig aan de psychedelische The Byrds en vroege Pink Floyd en zeker ook geschikt voor fans van Mystic Braves en Sugar Candy Mountains tot Mystery Lights en King Gizzard.

Liquid Molly is een grungeband afkomstig uit Gistel. Ze stonden reeds in de finale van Sound Track 2021- 2022 en wonnen de publieksprijs. 

"Het geluid van Liquid Molly doet denken aan de grunge-klanken uit de jaren ’90 (Silverchair, Alice In Chains en Nirvana), hoewel de bandleden destijds nog niet eens geboren waren. De jonge leeftijd van de bandleden doet evenwel geen afbreuk aan de sterke sound en de goed doordachte opbouw van hun muziek. Liquid Molly levert met 'Consequences' een indrukwekkende debuutsingle af!" - Luminous Dash

Soms heb je rock, soms heb je pop, soms heb je hiphop. 

Soms heb je Lander & Adriaan. Liftmuziek voor fijnproevers. Doombient. De vleesgeworden fusie van een nachtje raven en een pannenkoeken middag. Fusilli rave. Drummer Lander Gyselinck (STUFF., BeraadGeslagen, LABtrio…) en toetsenist Adriaan Van de Velde (Pomrad, J. Bernard, Mauro Pawlowski…)  ontmoeten elkaar in een Brusselse kelder net voor de lockdown van 2020 alwaar zij een alliantie vormen met stok en toets. Dom hop. Heftige beats en muren van synths. Een schizo ontmoeting tussen een nachtje raven en jazz wine tasting.

Dansmuziek voor gevorderden. Nacht bop.

Victoria Pax is het muzikale alter-ego van Gentse Oostendenaar Vito Dhaenens (28). Een wild paard met gebroken knieën op de kippenboerderij. Probeert (waarschijnlijk net iets té veel) niets dan vredesrijst te eten en liefdesgif te drinken in een poging te ontsnappen uit de kooi van het zelfbewustzijn. Vaart, zingt en danst zo richting het beloofde land waar vrede zegeviert.

Wil klinken als John Talabot, JJ Cale, Big Thief, George Harrison, Gregory Isaacs, Bob Dylan, Richie Hawtin, Bob Marley, Fontaines DC, Kurt Vile, Michael Jackson, Patti Smith en Talking Heads. En Roy Orbison. En misschien ook als Rihanna. 

Klinkt tevergeefs als Victoria Pax.

Victoria Pax moedigt je aan om je gevel te schilderen in éénder welke pot verf binnen handbereik. Het vergt moed en volharding om Victoria Pax te zijn. Join the ride.

De eerste band uit de Faeröer Eilanden in de geschiedenis van LL. 

QUEER VEGAN SHITPUNK BAND THAT PRODUCES HIGH ENERGY SHOWS THAT ARE ALL ABOUT HOW SHITTY YOU ARE!!!!!! Zeggen ze zelf. Ultrakorte politieke no nonsense punksongs waarop het heerlijk hossen is, verzameld op hun debuut ‘The Reson For Hardcore Vibes’ en opvolger ‘The Reson For Hardcore Vibes Again’.

Meridian Brothers is een experimentele band uit Colombia wiens concerten onvermijdelijk uitmonden in één grote danspartij. De muziek is bijna niet te omschrijven; het is een combinatie van elektronische en organische instrumenten met elementen van Latin rock, cumbia, reggaeton en een flinke scheut psychedelica. Met een ongeëvenaard gevoel voor ritmiek en de nodige humor zorgt dit voor een soort Zappa-achtige trip en vormt de band een heel nieuw genre op zichzelf.

Oprichter Eblis Álvarez schrijft, arrangeert, produceert, zingt en speelt alles zelf op de albums. Wanneer Meridian Brothers live optreden, staan er echter een heleboel muzikanten aan Álvarez’ zijde.

Wie Zach Person live aan het werk ziet zou niet onmiddellijk denken aan een TV-format zoals American Idol. Maar hij deed mee, en als 16-jarige maakte hij diepe indruk met zijn akoestische versie van Gary Clark Jr.'s ‘Next Door Neighbor Blues’. Vijf jaar later was zijn titelloze debuut een feit, daarop hoor je de jonge Texaan experimenteren met een eigentijdse sound met invloeden van rock, country, R&B en electronica.

Blues leeft, en is klaar voor de volgende generatie! In afwachting van dit concert kan je al eens live-sessies zoals Audiotree live of Jam In The Van bekijken.

Ook DERYA YILDIRIM & GRUP ŞIMŞEK vond inspiratie in de Turkse popmuziek van de jaren 70 met namen als Selda Bağcan, Barış Manço, Moğollar en Nazım Hikmet. Spilfiguur is de getalenteerde zangeres en multi-instrumentaliste Derya Yıldırım. Zij woont momenteel in Berlijn, de rest van haar band leeft verspreid in Europa. Hun recente plaat ‘Dost’ krijgt terecht hele goede kritieken, absoluut een aanrader voor wie houdt van oosters geïnspireerde popmuziek met psychedelische trekjes.

Vanishing Twin uit Londen bracht sinds 2016 drie albums uit waarvan de laatste ‘Ookii Gekkou’ onze favoriet is. De cosmopolitische band bestaat momenteel uit frontvrouw Cathy Lucas (Fanfarlo), Valentina Magaletti (Bat For Lashes, Neon Neon) op drums, bassist Susumu Mukai (aka Zongamin) en Elliott Arndt (fluit en percussie). De band die wel eens in één adem genoemd wordt met Stereolab, is beïnvloed door Braziliaanse psych-jazz en wordt vaak omschreven als experimentele of psychedelische popband.

Met de release van hun tweede plaat ‘Sweet Boy’ eerder dit jaar en de sterke live prestaties die ze al wisten neer te zetten is Sons aan het opklimmen tot één van de bands van dit jaar. Nadat ze eerder al eens ons café en de kapel wisten te slopen is het nu aan de zaal om er aan te geloven. Meedogenloze garagerock voor fans van The Nomads, The Ohsees of Mystery Lights.

Politieke punkband uit Melbourne, explosief trio dat op hun debuut ‘Beseech Me’ thema’s als geweld, materialisme, mentale gezondheid en de algemene toestand in het hedendaagse Australië behandelt.

Past perfect in de Australische punktraditie met Comsic Psychos, Eddy Current Suppression Ring, Amyl And The Sniffers, Total Control, Civic,…

Afsluiter van ons festival wordt Sylvie Kreusch, de koningin van de zomer, de femme fatale die als geen ander een podium weet te vullen met haar charisma en dansmoves. Ze liet dit al eerder bij ons zien met Soldier’s Heart, Warhaus en onder haar eigen naam.

La Kreusch maakte van de lockdown gebruik om haar debuutplaat te schrijven en op te nemen in het Franse dorpje Montbray, wat meteen de titel verklaart. De post-break-up plaat bezorgde haar de welverdiende doorbraak.

Het Gents DJ-collectief HUNA SOUNDS, ook bekend van de gelijknamige avonden neemt je mee op een trip vol Arab Techno, Maghreb Bass, Afro Futurism en Eastern Hip Hop. Straffe DJ’s die voor mooie momenten zullen zorgen tussen de optredens.

Lebanon Hanover ontstond in 2010 nadat de Berlijnse artieste Larissa Georgiou en William Maybellin, uit Newcastle elkaar ontmoetten. Allebei zijn ze bezeten door de postpunk van de jaren 80 en dat wordt weerspiegeld in de gespannen, minimale darkwave van platen als ‘Tomb For Two’ met culthit ‘Gallow’s Dance’ of ‘Let Them Be Alien’. Zelden klinkt dit soort donkere eighties-synthpoprevival uitgepuurder dan wat Lebanon Hanover ons voorschotelt in hun Frans-/Duitstalige oeuvre. Ijl, kil en wereldvreemd: het zijn vermoedelijk de woorden die het duo's muziek nog het best beschrijven. Hun jongste plaat ‘Sci-Fi Sky’ dateert uit 2020